It is only a crazy dream until you do it

En dat was het, een rare droom. Een die ik dacht nooit waar te kunnen maken. Ooit een boek voor in mijn boekenkast met mijn naam als auteur erop.

Ik hou van schrijven en bij vlagen kan ik best trots zijn als ik mijn woorden teruglees. Maar een heel boek was een compleet ander verhaal. Dat vroeg om meer woorden dan dat ik dacht er in mijn hoofd konden rondwaaien.

Mijn schrijversdroom begon, een aantal jaren geleden, bij het lezen van ‘De ontdekking van de hemel’. 900 pagina’s nam Harry Mulisch mij mee in zijn verhaal. Wat een prachtig geschenk. Zou ik dat ook ooit iemand kunnen geven. Hoefde geen 900, 9 bladzijdes zouden al prachtig zijn!
Negen bladzijdes met een verhaal, uit mijn hoofd en pen, waarin ik een ander uit zijn hoofd mee neem.

Het bleef bij dromen. Tot ik “Eten, bidden, beminnen” las van Elizabeth Gilbert. Deze schrijfster die zo mooi en eerlijk een periode in haar leven durfde te beschrijven, en mij daardoor op sleeptouw nam, werd een inspiratiebron. Ik las het verhaal keer op keer. Kocht haar andere boeken, keek haar Ted talks, las haar interviews, googelde haar. En toen schreef ze “Big Magic”. Een boek waarin ze vertelt over het creatieve, enge, kwetsbare, rare maar mooie beroep van schrijfster. Het ligt als een bijbel naast mijn bed.
Ik ga hier niet uitweiden over de inhoud, maar ik werd wakker door dit verhaal van haar met mijn droom helderder dan ooit.

Toen ik daarnaast als verjaardagscadeau op de schrijversacademie belande, omdat mijn man wist van mijn droom, kreeg mijn zelfvertrouwen grip op mijn fantasie. Ik was inmiddels ook wat ouder, zelfverzekerder en makkelijker geworden. Was erachter gekomen dat het leven van zichzelf al serieus genoeg kan zijn.
En toen ik daar ook nog een docente kreeg die mij, naast correcties, ook wees op aanwezig schrijverstalent besloot ik ervoor te gaan. Een boek.

Maar waarover? Dom genoeg had ik daarover nooit gedroomd. Wel mijn naam als auteur had ik erop zien staan maar nooit een titel.
Maar “de wet van de aantrekkingskracht”, een wet waar ik sterk in geloof, deed zijn werk.
Ik zocht een titel, een onderwerp, iets waarover ik met mijn hele lijf kon vertellen. Net zoals Elizabeth in Eten bidden en beminnen en dus werd deze mij in de schoot geworpen.

Mijn kind wilde een kind. Ik zou oma worden. En ik merkte dat dat woordje ‘oma’ een storm van gevoelens teweegbracht. Ik besloot deze gevoelens in woorden om te zetten en te kijken tot hoever ik kwam. 18000!!
18000 woorden kon ik erover opschrijven, 85 bladzijdes vol, meer dan ik ooit had kunnen dromen.

In mijn schoot geworpen is mijn debuut waarin ik de lezer (hopelijk) meeneem langs alle gevoelens gedachten en emoties die ik onderweg naar het oma-schap heb gevoeld. Eerlijk, oprecht en zonder mezelf al te serieus te nemen. Want naast mijn opvliegers had ik volgens mijn dochter ook last van opflikkerende schijnzwangerschapshormonen.

En nu het af is, kleinkind en oma zijn geboren, is het tijd om het boek het daglicht te laten zien.
Eng, spannend maar bovenal vol enthousiasme begin ik aan het nieuwe avontuur in mijn leven. Het schrijverschap. Ik ga ervoor. Met mijn blik gericht op de horizon waarachter, wie weet, meer titels liggen. Maar onderweg plaats ik, hier op deze site, verhalen die mijn hoofd binnenstromen. Omdat ik jou graag mee wil nemen.

Tot het volgende verhaal,
Rebecca.